Operatie

vorige donderdag was het dan zo ver. Tegen 07h30 werden we verwacht in de dagkliniek van Gasthuisberg. Tibo moest nuchter zijn dus hebben we hem op de aller laatste moment uit zijn bedje gehaald en gewoon in zijn pyama in de auto gestopt. Na de files getrotseerd te hebben waren we net op tijd om ons in te schrijven... tegen 08h15 werden we opgehaald door een verpleger die ons tot in een omkleedsas bracht. Daar mocht mama haar volledig inpakken in een groene schort en haarnetje. Tibo mocht gewoon in zijn PJ naar de operatiekwartieren. Tot de laatste paar minuten heeft onze kabouter het heel flink uitgehouden...(hij was dood van de honger en begon aan alles te knabbelen(mama, bekertjes, bed, stylo, ...)). In de operatiezaal stond de anesthesist en de verplegers en chirurg al klaar. Tibo mocht op de tafel liggen. Er werd onmiddellijk aan mama verteld dat Tibo met gas in slaap zou gebracht worden en dat hij hiervoor waarschijnlijk wel zou huilen maar dat ik me niet ongerust moest maken. Ik heb dan gevraagd of ze het maskertje even aan Tibo wilden geven zonder het slangetje voor de gas... dan kon hij er aan wennen. Hij heeft samen met mama het maskertje op het gezichtje gezet en er weer af gehaald als spelleke. Wat later was de tweede anesthesist(e) er die de baxter zou aanprikken éénmaal Tibo in slaap was (donker vellekes zijn moeilijk om te prikken...). Het slangetje werd op het masker gezet en Tibo heeft heel flink het masker (al spelende) weer op zijn gezichtje gezet. Het ogenblik dat het gas door het masker kwam heeft de anesthesist even het masker moeten vasthouden maar Tibo was al weg in dromeland. Op dat ogenblik ben ik weer buiten gegaan om even iets te gaan drinken en dan weer te wachten tot ik naar de recovery mocht. Tegen 10h10 werd ik geroepen. Tibo was wakker. Ik kon hem al horen van twee gangen voor de recovery... Eénmaal hij op mijn schoot zat was het huilen voorbij... zo wakker worden in een vreemde ruimte bij vreemde mensen is voor hem echt wel super stress... een kwartierke later had onze jongen al weer HONGER in't kwadraat... De verpleegster van de recovery is een flesje van 60ml (dus bijna niks) suikerwater gaan halen met de boodschap als hij dat binnen kreeg dat hij dan naar de na-ontwakeingsruimte mocht om daar nog wat te slapen. Drie slokken later was het flesje leeg en liet Tibo duidelijk horen dat hij nog honger had. We zijn dan met bedje en alles verhuisd naar de ruimte ernaast. Daar heeft Tibo van ons een pudding gekregen. Iets later werd zijn baxterje verwijderd en mocht hij gaan spelen of wat slapen. Onze hevige boy heeft dan maar de speelhoek onveilig gemaakt (speelgoedbakken omkiepen, blokken gooien, roepen, ...). Nog wat later kwam de chirurg en mochten we naar huis. Rond de middag waren we alweer thuis. Enkel het vervangen van de pamper was af en toe wat pijnlijk maar verder hebben we een super flinke jongen...
Vandaag, één week later, is de piemel alweer op de normale grootte (zwelling er af want dat was de eerste dagen nogal indrukwekkend opgezwollen) en doet het ook geen pijn meer. Maandag avond zijn we voor de laatste TBC test naar dokter Gillis gegaan. Vrijdag moet deze nog gecontroleerd worden. Volgende week nog de gehoortest en dan hebben we het weer allemaal gehad voor een tijdje. Ondertussen wordt onze uk steeds groter en ontdekt hij steeds meer dingen. Erg leuk om te zien. We hebben enorm genoten van zijn eerste pasjes die hij alleen zette, we lachen ons soms een breuk met zijn nieuwsgierigheid en drang tot 'zelf doen'...

Mama terug aan't werk

Sinds donderdag ben ik opnieuw halftijds aan het werken.
Tibo gaat nu twee dagen in de week naar een onthaalmoeke. Donderdag was een beetje een strijd. Tibo heeft het heel moeilijk met vroeg wakker worden. Uiteindelijk was het een strijd om hem aangekleerd te krijgen, hem een boke en wat pap te geven. Hij was zodaning de kluts kwijt dat we uiteindelijk bijna twee uur over gedaan hebben. Eénmaal bij de onthaalmoeder aangekomen was alles beter. Hij heeft er een fijne dag gehad. Vrijdag ben ik er in geslaagd om hem op een uur en een kwartier klaar te krijgen nadat ik met het onthaalmoeke afgesproken heb dat zij hem zijn boke zou geven. Tibo krijgt thuis nog een flesje, het boke is voor later...
Vrijdag is dan ook heel wat rustiger verlopen. Vrijdag zette ik hem op de grond , deed zijn jasje uit en Tibo liep onmiddellijk naar het speelgoed. Toen ik uiteindelijk zei dat ik 'dagdag' ging keek hij even, zei ook dagdag en is dan aan de venster gaan kijken tot ik echt weg was. Zaterdag is de sint langsgekomen. De speeltjes die de sint gegeven heeft worden allemaal met veeeeel enthousiasme gebruikt (looprekje v-tech, xylofoon, microfoon, beertje). Zaterdag en zondag heeft onze uk wat last gehad van een buikgriepje. Maandag en dinsdag waren oma en opa de oppas van dienst. 's morgens loopt dat iets rustiger omdat zij Tibo eten geven. Maandag deed ik Tibo dus naar oma en opa in zijn pyama... ik had aan alles gedacht in de verzorgingstas ...behalve... schoentjes... Oma en opa zijn dan maar nieuwe schoentjes gaan kopen.... Vandaag zitten we nog steeds te wachten op een telefoontje van het ziekehuis (om juiste uur van de operatie af te spreken).
Ik ben eens nieuwsgierig hoe de dag morgen zal verlopen...

Al drie maand...

Er zijn nu ondertussen al drie maanden verstreken... Op 15 augustus zijn we met Tibo aangekomen in België. Wat gaat dat snel voorbij. Nog even en mama gaat weer halftijds werken...
Tibo heeft ondertussen al vier tanden en is aan het werken op nummer 5. Vorige week had hij een beetje last van een ontstoken oortje maar dat was vrij snel onder controle.
Ondertussen is Tibo al twee keer bij het onthaalmoeke een voormiddag gaan wennen...De eerste keer ging het zeer goed. De tweede keer was een iets minder succes...telkens Tibo wat stress ervaart of uit zijn normale schema gehaald wordt dan komt het 'weeshuis' gedrag weer piepen... (dwars in bedje liggen, wakker worden rond 3uur 's nachts en dan niet meer slapen, krijsen en brullen, velcrogedrag, ...)gelukkig heeft hij hier steeds minder en minder last van en is het ook sneller weer normaal...
Gisteren zijn we naar een urologe geweest met Tibo. In Ethiopië werd hij (ritueel) besneden. Omdat dit niet in de beste omstandigheden en niet door specialisten uitgevoerd werd wilden we dit toch even hier in België laten controleren. Binnen enkele weken wordt er een correctie operatie uitgevoerd...Volgens de urologe zou onze kleine man hier niet al te veel last van mogen hebben...
Het kleine baby jongetje dat we meebrachten is al een flinke jongen aan het worden...

Tweede vaccin, ziekjes en andere dingen

Dinsdag naar kind en gezin geweest voor het tweede vaccin.
Onze uk is alweer serieus zijn best ana het doen om GROOT te worden... Ondertussen is hij 71 cm en weegt 9 kg...wel leuk om te horen... Hij was weer erg voorbeeldig.. liet zich makkelijk wegen en meten...was iedereen alweer aan het charmeren met zijn glimlachje en streke snoetje...
Tijdens het wachten heeft hij continu 'Geef het eens aan mama...alstublieft...neem het maar Tibo...dank je wel' gespeeld met mama... hij neemt een blokje en geeft het aan mama wanneer ik er om vraag...ik zeg dan 'dankjewel', wat later vraag ik neem het blokje maar Tibo... hij neemt het dan met zeeeeeer veel enthousiasme aan en dan zeg ik alstublieft... En ondertussen giert hij van het lachen...Bij de dokter was hij super braaf (op ze'n Tibo's).. hij lag net op het kussen bij de dokter of hij had al de stetoscoop en de lintmeter vast... het spuitje daar heeft hij alweer geen kik voor gegeven en hij was nog blij genoeg om aan iedereen dagdag te doen...op naar de volgende afspraak binnen een maandje...

Dit weekend de eerste keer (de normale kwaaltjes) een ziek klein ventje...
Dikke snottepietenneusje en wat koorts en dan nog altijd die vervelende tandjes ...
Gevolg...lekker veel zeuren, heel snel moe, veel slapen, weinig eten... maar voor de rest doet onze kleine man het goed...
Ook de grote bleven niet gespaard van de verkoudheid...snotteren in 't kwadraat dus...

Eind deze week gaat onze uk al eens een halve dag naar het onthaalmoeke om te proberen of dat al lukt. Begin december zal ik opnieuw halftijds beginnen te werken... het wordt dus tijd dat hij aan het onthaal moeke went...

Morgen of overmorgen nog een nieuwe foto's op de blog plaatsen... onze uk is alweer heel wat veranderd...

Tandjes enzo...

De bovenste twee snijtandjes zijn een poging aan het doen om door te breken...
Dit met alle normale bijwerkingen..!!!
Wat is groot worden soms toch moeilijk!!!
Ondertussen zijn de haartjes van onze kabouter geknipt...
Zo kunnen we iets beter aan de plekjes op zijn hoofd om te verzorgen..
De kapper gaf ons de raad om de plekje te behandelen met gewone olie zodat alle korsten zo snel mogelijk los komen... dit heeft duidelijk goed resultaat...!!!
Verder zien we de kleine uk met de dag groter worden...
Niet normaal...hij heeft elke dag minder trekkracht nodig om recht te staan...hij wordt steeds dapperder om van de zetel naar de tafel en terug te stappen... hij doet steeds minder toekkebol...en heeft (AHHHHHHHHHHHHH) ontdekt dat kasten open gaan en dat je (als je rap bent ...en dat is hij) die leeg kan maken voor mama bij je is....!!!

Nog twee weken en dan wordt Tibo nog eens gewogen en gemeten... ik denk dat we alweer gaan schrikken (in de positieve zin) van het resultaat... soms zien we hem bijna groeien...

De kleine baby kabouter is al een hele kabouter aan het worden...

Toekkebol!!!

Sinds gisteren heeft onze kabouter er alweer enkele nieuwe vaardigheden bij...
Optrekken aan de salontafel en dan omdraaien naar de zetel en dan...wegens grote hevigheid... TOEKKEBOL... de grond op...
Optrekken aan de spelgoedbak... en dan BOEM... met bak en alles de grond op...maar dan heb ik wel alle speelgoedjes die mama niet uit de bak heeft gehaald...
Optrekken aan de volle emmer met water waar we mee aan het poetsen waren...met als gevolg... emmer om...over Tibo... en dan maar lachen....
Op handen en voeten gaan staan om dan te duiken (zoals van een startblok)...één probleem ...de handjes volgen nog niet dus landen gebeurt op het snuitje....
Verder is het rond de salontafel zijdelingsvorderen... stappen aan de handjes, echt kruipen, veel eten, lekker slapen, lekker spelen...

Tibo heeft een engelbewaarder met stalen zenuwen nodig (en wij ook)...

Wel leuk om ons kabouterke zo elke dag stap voor stap zin op te groeien...!

Eerste vaccins

Vandaag voor de eerste keer naar Kind en Gezin gegaan (daar in het consult bureau). De regio verantwoordelijke/verpleegster zat al op ons te wachten. Tibo is alweer een cm gegroeid sinds de laatste meting (3 weken geleden). Hij heeft ook wat bijgewonnen in gewicht. Onze jongen is nu 69cm groot en weegt 8.1kg. Hij doet het erg goed!. Sinds enkele nachten slaapt hij ook door omdat hij wat meer eten krijgt nu(shame on me)...We gaven het juiste aan voeding maar er mocht gerust wat 'meer' gegeven worden. Om het door te laten slapen geven we ook nog een extraatje 's avonds...met resultaat!!! Bij de dokter moesten we om de twee eerste vaccins (de maand 1 vaccins voor babietjes van hier). En Tibo was weer zoals altijd... hij lag er bij alsof er niets aan de hand was... prik één geen kik gegeven...prik twee effe met een half oog naar mama gekeken en dan effe een seconde of twee een snik en het was alweer voorbij...direct erna zat hij alweer te lachten en spelen met zijn blok.
Sinds gisteren doet Tibo dagdag met zijn handje...
Hij heeft zijn taaltje al uitgebreid met 'baba' 'haha' 'ma' 'iboe'... ni te doen hij is de hele dag aan het babbelen...zalig om te horen.
Nu heeft hij een beetje last van koorts maar verder is alles OK.

Fotookes van onze kabouter

Na ongeveer een maandje thuis te zijn, werd het hoog tijd om nog eens wat fotookes te trekken van onze kabouter. Het resultaat staat in de dia voorstelling van de blog...
Gisteren is de regio verantwoordelijke van Kind & Gezin langsgeweest om de dienst voor te stellen en om een dossier op te starten voor Tio Estifanos.
Ik was daar niet erg gelukkig mee tot de dame hier uiteindelijk aan de deur stond. Het is een geweldig fijn gesprek geweest en het is zeker dat deze dame behoorlijk wat kennis over adoptie heeft...
Dinsdag gaan we voor de eerste keer naar de dienst voor de eerste lading vaccins voor Tibo...(dat zal wel wat minder zijn voor hem). Tibo moet alle vaccins nog krijgen dus we starten voor een reeks van de komende 3 maanden ....
Verder zat Tibo volgens kind en gezin zeker meer dan op schema met eten, tijgeren, zitten, rechtstaan...maar dat merken we hier elke dag...
Om hem door te laten slapn tijdens de nachten mogen we wat extra eten geven en naar grotere brokken overgaan...

Alweer meer dan een week verder.

Ondertussen is onze kleine kabouter al bijna een maand thuis.
In die maand is er al heel wat gebeurd.
Tibo kon nauwelijks rechtop zitten, was behoorlijk ziekjes...in Ethiopië.
Ondertussen zit hij zelfstandig rechtop, trekt hij zich recht, staat rechtop aan 1 of twee handjes, kruipt zoals een soldaat dat doet (door heel het huis), eet groentepapkes, fruitpakes, soep (alle soorten), boke met kaas (een paar kleine stukjes), rauwe tomaat, geplette banaan, ... eigenlijk alles wat mama eet is voor hem ook OK (behalve olijf en meloen). Mama mag dus alles delen met de kleine kabouter (zalig om te zien). De flesjes worden ondertussen wat afgebouwd want hij krijgt genoeg andere dingen binnen. Als de dagen rustig verlopen dan slaapt Tibo elke nacht (met één onderbreking voor een fleske) de klok rond. In de namiddag slaapt hij ook nog eens een uurke of twee a drie...
De verschrikkelijk vies smakende medicijntje tegen Gardiasis zijn binnen gebleven. De eerste keer was het een verschrikkelijke strijd... drie keer moeten proberen voor we succes hadden. Dee eerste keer was het er nog niet in of het kwam er al weer uit (oma was komen helpen omdat 1 persoon Tibo in een houdgreep moest houden en de andere persoon het medicijn moest geven). Tibo, oma en mama hingen vol medicijn en er was een kreet en gehuil ... verschrikkelijk hartverscheurend ... De tweede poging hebben we met een spuitje geprobeerd... Zelfde senario... oma nam Tibo in houdgreep, ik kneep zijn neusje dicht om dan met een spuitje het verschrikkelijk bittersmakende goedje in zijn keel te spuiten..direct erna een goed strafsmakende vanille pudding gegeven voor de smaak en dan een flesje... Geen half uur later is Tibo beginnen te braken langs mond en neus tegelijkertijd... alles hing onder.. het ventje was helemaal ellendig... Dus effe badje in, wat sussen door de mama, een stopke tegen de koorts want die had hij van stress ondertussen gemaakt en een pilleke tegen het braken...en YEP de aanhouder wint... de derde poging met spuitje maar zonder fleske of eten erna... met een halfuurke dragen op de arm voor te sussen en om de maaginhoud beneden te houden was gelukt!!! Tibo heeft dan dik drie uur geslapen en was daarna nog wat ellendig maar OK.
Gisteren was het dan tijd voor een tweede keer het vies smakende goedje te geven. MEt veel pijn in het hart moesten we dus opnieuw de marteling van het spuitje, de houdgreep en alle ellende gaan starten. Deze keer voor de marteling een stopke gegeven en iets tegen het braken, oma en ikzelf hadden nu ook iets meer de truk door. Op nog geen 10 minuten was de hele strijd vergeten, het medicijn is er in gebleven en hopelijk zijn de beestjes nu eindelijk dood...
Binnen een dag of 10 sturen we nog eens een stoelgangstaal naar het ziekenhuis en dan weten we zeker of de ellende voor Tibo door is.

Vorige week zijn we met ons tweekes naar Frankrijk op vakantie geweest om een beetje te genieten van het goede weer en het lekkere eten van Freddy en Lisette...De vliegtuigreis ging voorbeeldig goed, de eerste nacht was wat moelijk maar daarna heeft onze kabouter het enorm goed gedaan..
Het is ondertussen al een hele flinke kabouter aan het worden.

Binnenkort nog eens een nieuwe foto nemen en op de blog plaatsen... het is enorm fijn om te zien hoe hij veranderd is op zo een korte tijd.

Uitslag doktersbezoekje

Vandaag mochten we nog eens naar de dokter voor de resultaten van de verschillende onderzoeken.
Alle onderzoeken waren binnen. Het bloedonderzoek was OK (geen Hepatitis A, B of C, geen HIV, voldoende rode bloedcellen, voldoende vitamientjes, etc). Tibo heeft wat ijzer te kort.
De darmparasieten zijn allemaal dood behalve een Gardia infectie. Dit is voor Tibo een moelijk behandelbaar beestje omdat de medicijnen verschrikkelijk slecht smaken... Morgen starten we er mee ik ben eens benieuwd...
zijn huidje is weer helemaal ringworm vrij (geen open plekken meer... we moeten nog wel een weekje blijven smeren). Verder heeft hij (zoals alle donkere huidtypes) een zeer gevoelige huid voor uitdroging. Daar heeft de dokter een speciale zalf voor voorgeschreven en wasgel die minder uitdrogend is.
Zijn longetjes zijn OK en voor de rest zijn er nog een aantal aandachtspunten (maar niets wereldschokkends).

Nu maar hopen dat Tibo zijn medicijntjs binnen houdt.

Ondertussen is de kleine prince al 2 cm gegroeid en 600g bijgekomen...
Hij is zeer actief, kan ondertussen al kruipen als de beste (alles moet dus op veilige hoogte gezet worden), zwemt graag in bad, staat al stevig recht op zijn beentjes en is (buiten als hij honger heeft of moet gaan slapen) steeds goed gezind.

alweer een weekje voorbij

Ondertussen zijn we alweer vrijdag... wat gaat de tijd toch snel.
We hebben heel wat geloop achter de rug voor het onderzoek bij de dokter in Hasselt.
De dag zelf van het onderzoek een hele hoop info over hechting gekregen. Verder werd Tibo grondig onderzocht. Er werd ook wat (lees 6 buisjes) bloed genomen. Gelukkig moest de dokter maar twee keer prikken om een adertje te vinden. De verdovende zalf aan de handjes moest de pijn wat verzachten maar toch blijft het pijnlijk genoeg om stevig te gillen...
Verder werd een TBC testje geplaatst en was een stoelgangstaal nodig.
Op zondag moesten we dan nog even terug naar Hasselt om de TBC test te laten aflezen...die was OK. Maandag ben ik opnieuw naar Hsselt gereden om een RX foto van de longetjes te laten nemen. Ook hier weer en enorm flinke Tibo...Mama moest achter de schermen blijven (wegens straling). Er was een verpleger en verpleeghulp die Tibo gingen vasthouden...nadat ze instructies gekregen hadden van mij dat ze niet aan zijn hoofdje mogen vashouden... liep alles alsof hij et leuk vond...grote smile en 't was gedaan voor we het door hadden.
Voor de rets begint er hier al een beetje een schema te ontstaan. Tibo wordt niet meer elke twee uur wakker voor papke... der zit nu 4 uur tussen de maaltijden en 's nachts zelfs meer.
Gisteren eindelijk Tibo volledig ingeschreven gekreen op het stadhuis. Vandaag vrijdag de papierwinkel voor het adoptieverlof in orde gebracht... Yipieee!!!

Nog een dokter

Vandaag nog maar eens naar een dokter met Tibo...
In de namiddag werden we in Hasselt verwacht bij een kinderdokter die gespecialiseerd is in adoptiekindjes. We heeb er een hele uitleg gekregen over hechting en dan kwam het moment van het onderzoek...
TBC test en bloedafname (5 buisjes). Ondanks de verdovende zalf op de arm en de handjes was het toch nog een pijnlijke bedoening maar al bij al was het grote verdriet weer snel vergeten na genoeg knuffels en kusjes.
Onze grote jongen is nen enorme knuffelaar en leert elke dag weerdingen bij.
Echt leuk om te zien.
Binnen een dag of 10 weten we de uitslag van dit onderzoek en dan is het hopelijk een tijdje gedaan met naar dokters te gaan.

Thuis

Ondertussen zijn we alweer enkele dagen thuis. De vliegtuigreis was behoorlijk vermoeiend. Tibo Estifanos heeft het voortreffelijk gedaan. We hadden een bedje voor Tibo waardoor hij toch ongeveer de helft van de vlucht heeft kunnen slapen. Verder gaf hij geen kick bij het landen en opstijgen (en dat deden we een keer extra door de tussenlanding in Frankfurt).

Op de luchthaven waren er heel wat mensen die even een kijkje wilden nemen... Er zijn wat foto's genomen (die volgen misschien wel later). Even later zijn we naar mijn ouders thuis gereden om daar even te genieten van een ontbijt. Nog wat later zijn we naar een dokter gegaan om iedereen even te laten checken. Tibo zijn medicijntjes van uit Ethiopië waren hun werk aan het doen. Het gereutel van de longetjes was al een beetje beter. Verder werd hij nogmaals gewogen, gemeten en verder bekenen. De ringwormen zijn nog niet helemaal genezen, Tibo is op dit ogenblik 66cm en 6.5kg dat betekent dus dat hij wat kleiner is dan er werd gezegd op het medisch dossier dat we twee maand geleden gekregen hebben. De dokter raad aan om extra vitamientjes, omega 3 en eiwitjes te geven. De eerste twee weken blijven we ook nog even op de flesjes voeding staan om dan stillekes aan te beginnen met een groentepapje. Verder werd er ook aangeraden om Tibo zoveel mogelijk te dragen om te hechten. Hij zit dus het grootste deel van de dag in een draagdoek, op de zij, de buik of de rug naargelang de mama activiteiten heeft.

Het weekend was voor tibo een beetje veel. Dat heeft zijn weerslag op het beetje routine dat we al geleerd hadden in Ethiopië. Vandaag maandag zijn we naar het ministerie van justitie gereden in Brussel. Oma is meegereden om even op Tibo te letten wanneer we met de documenten bezig zijn. De documenten zijn in ordeElke uitstap die we maken heeft een terugbots op het ritme van Tibo. Als morgen het tripje naar het stadhuis en de ziekenkast nog gebeurd zijn dan gaan we even proberen om de rust er weer in te krijgen.

deel 5 van het verhaal

Deel 5 van het verhaal start met einde deel 4 waar we schreven dat we een pint gingen drinken en souvenirs kopen...Wel, het eerste hebben we gedaan en het tweede niet...Op het terras kreeg Tibo opnieuw meer last...dus wij naar de kamer.
Op de kamer heeft hij alles nog eens ondergebraakt. Nadat hij wat gekalmeerd was, is hij heel de namiddag wakker geweest...
's Avonds heeft hij meer dan 3 uur geslapen in de draagzak. De koorts is iets beter onder controle maar hij blijft reutelen, slijmen hoesten, snotneus, braken...
Het wordt tijd dat we naar huis komen,...
Vandaag nog een ambetante dag. Koffers pakken, proberen de dag door te geraken en dan om 7u richting luchthaven. De vlieger stijgt op om 23u20 als alles goed gaat, en dan zal het maar te hopen zijn dat we een babybedje krijgen in het vliegtuig, of het gaat ne vreed lastige nacht worden.
De volgende groep van ROH adoptie-ouders is aangekomen. De helft van die groep is ondertussen hun kindje gaan halen. De kindjes komen uit het MOC (het andere weeshuis).
Er is een babietje bij van 6 maand dat maar nauwelijks 4.5kg weegt. De kindjes hebben ook ringwormen, schimmels, schurft,...
Eigenlijk toestanden die je op een aantal uren vliegen van België niet voor mogelijk houdt en daardoor nog moeilijker...
Je komt naar hier met bergen medicijnen en dan nog kom je er niet...
Kindjes zijn momenteel allemaal ziek, zowel de kleine als de grote.
Het tweede deel van de nieuwe groep is net naar het Kids Care vertrokkken...
Straks zien hoe het met die ukjes is...
Morgen zijn we eindelijk weer thuis!

Verhaal deel 4

Alsof we gisteren nog niet alles hadden gehad... kregen we nog even een zure appel om door te bijten...Onze Tibo had nog even een geweldige verrassing voor ons in petto.
Na een rustig etentje en een leuke babbel met de mede-adoptie gezinnen begon onze prince charming plots schokkende bewegingen te maken; Ohhhh ja...koortsstuipen dus...
Wij naar boven, wasbak vollauw water, den Tibo in zen blootje er in voor een aantal minuten, dan zonder af te drogen op een handdoek op de schoot bij mama...één brokje ellende; slap, gloeiend heet over het hele lichaam, de huid en het hoofd zagen knal rood en ja, dat zie je dus ook bij een donker velleke gelijk den Tibo.
na een goed half uur en een stopke-dat is blijvzen zitten waar het moet- begon hij eindelijk af te koelen. Dan hebben we hem in zen bedje gestoken om een goed 1.5 uur later hem alweer wakker te moeten maken voor zijn medicijntjes. Ik weet wel één ding: alles waar ik ooit les over gegeven heb, is nu bijna in 4 dagen in real live gebeurd en dat is echt wel genoeg.
Vanmorgen was Tibo een heel ander ventje, hij reutelt nog wel, maar de koorts blijft weg (nu afwachten voor deze avond). Hij is ook zeer alert, begint ongelofelijk te spelen, dus alweer een brug overgestoken zonder al te veel problemen.
Het kruiptijgeren lukt met de dag beter en alle speeltjes worden uitvoerig gebezigd...
Nu gaan we nog eens naar buiten om wat spullekes te kopen en een pint te gaan pakken...

deel 3 Ethiopië

De trip naar de apotheek was een avontuur op zen eige... Ikke met Wihip, een plaatselijke (schat van een) taxichauffeur naar een apotheek. Dat is een goeie 5 minuten met de auto voor ongeveer 2 km rijden over wegen die eruit zien alsof je door een patatteveld rijdt. De apotheek is een platen kot van 2 bij 3 met tegen 2 muren stapelrekken met medicijnen daarvoor staat een hoge tafel die dienst doet als toog.
Aan de deur is een loketje waar je moet betalen.
In het hotel aangekomen bleek Tibo nog meer achteruit te zijn gegaan.
Opnieuw koorts, continu reutelende ademhaling, snakken naar lucht, hoesten alsof hij TBC had. Pap eten gaat gelijk niets maar zo gauw hij begint te hoesten, komt alles er weer uit. Na het eten Tibo proberen te sussen. Na een tijdje van ellende in de badkamer alle kranen open gezet om stoom te maken. Na 10 minuutjes was het eindelijk iets beter.
Eindelijk viel hij in slaap.
Wij ook uitgeput een uurke geslapen om dan naar Mr Bruk te bellen (verantwoordelijke van ROH hier ter plekke).Hij zei dat we naar een andere apotheker zouden gaan want de dokter was er niet in de namiddag. Ik heb hem iets nadrukkelijker gezegd dat we NIET NAAR EEN APOTHEKER GINGEN MAAR NAAR EEN DOKTER.
Whip is dus met ons naar de dokter van ROH gereden; die was er niet (deuheu alsof we dat nog niet wisten). Vandaar zijn we dan naar de hele andere kant van de stad gereden door een mengelmoes van kleine putte banen met een chauffeur met killing instinct. Hij heeft ons naar een plaatselijk ethiopisch ziekenhuisje gereden (mother's child hospital). Hij heeft ons perfect getolkt tot aan de balie en is dan alweer in zijn taxi gaan zitten wachten. De dokter was een iets oudere man die eerst wat terughoudend was. Hij vroeg ons om Tibo op de schoot te nemen en het enige wat hij deed was gedurende zeker 5 minuten kijken naar Tibo en vragen stellen. En wat deed Tibo...NIET HOESTEN...AHHHHHHHHH!
Uiteindelijk met assist van mama startte hij dan toch met hoesten en dan mocht hij plots op de onderzoekstafel. Dan verscheen er een heel andere blik op de dokter zijn gelaat...Hij vroeg me wat ik allemaal gehoord had bij Tibo. Toen ik zei dat hij groene slijmen had (in latijn) en dat hij reutel op de longen had...kreeg ik plots complimenten dat Tibo geluk had met zo een mama (wij hebben hem gezegd dat dat omgekeerd zeker ook zo is). Resultaat van het onderzoek...een long zit volledig dicht, de bronchiën zijn dicht... dus goeie straffe ethiopische antibiotica en ventolin siroop en alle zoveel uur een stoombadje (klinkt bekend hé)
Wij van daar met Wihip naar een apotheek in de buurt, deze keer eentje waar ook de UN en artsen zonder grenzen naartoe gaan...
Schitterende apotheker, heeft ook zantac gegeven voor Tibo. Tibo heeft dan op de kamer nog eens nen overvolle overloop pamper geproduceerd op de schoot van mama (wat had ge gedacht). Met als gevolg...broek van mama, kleren plus Tibo, handdoek, en al de rest helemaal onder de ...
De medicijnen worden zonder veel problemen opgegeten, nu slaapt prince charming alweer...
Hopelijk is alle ellende door tegen dat we weer in België zijn....

vervolg ethiopië reis

Zondag was de kleine prins nal de grenzen van ons geduld aan het aftasten: op zijn buik in zijn bedje, hoofdje omhoog, kijkend of we hem aandacht geven en als we niet reageren, dan begint hij klagend te huilen alsof hij het meest zielige babietje ter wereld is... wij trappen daar ondertussen niet meer in.
We hebben eindelijk ook door dat het krampenbuikje eigenlijk een uiting van honger is en niet van krampen.
Maandag was Tibo al koortsvrij voor het grootste gedeelte van de dag.
Verder slaagt hij er in om bijna iedere keer bij de pamperwissel de mama onder te plassen, of ik nu voor, achter of langs hem sta; met pamper erover of niet IK HEB PRIJS.
In de kamer begint hij op de deken op de vloer stillekes aan te tijgeren. Hij houdt van vliegen en van gek doen en zoekt achter ons als een van ons weg is...
Vandaag dinsdag is zijn koorts nog steeds beter, maar ondanks de antibiotica blijft hij nog veel last van de slijmen hebben, dus heb ik dadelijk een rit naar de apotheker.

Kennismaking met TIBO

Berichtje vanuit Ethiopië:

De vliegreis was rustig maar zeer vermoeiend. Bij de douane tegengehouden met alle hulpgoederen.Na een goeie Ethiopische regenbui over ons gekregen te hebben, zijn we met busjes naar het hotel gebracht. Dit was 15 minuten door de meest vreselijke beelden (weg vol putten, grote plassen, arme hutjes, bedelende kinderen, vuil, armoede alom).
Bij het hotel kregen we te horen dat de kamers niet klaar waren en dat we 3 uur moesten wachten.
Na het ontbijt kregen we een koffieceremonie en dan...
Niet gewassen, doorweekt, moe, geradbraakt opnieuw de bus in. Opnieuw 15 minuutjes door armoede en kwel en dan de bekende blauwe poort! Dan zijn we in sneltempo binnengelaten.
De koppels voor grote kinderen werden buiten in de regen ontvangen. De kinderen stonden al te wachten. Wij werden in een klein kamertje gebracht van 3 op 3 met het andere koppel hun baby.
En dan plots was er een verpleegster daar met Tibo Estifanos!
Hij was wat suf van net wakker te zijn. De vereniging was met dubbel gevoel. Blij om hem vast te houden, maar onmiddellijk bezorgd omdat hij warm, slap en vreselijk licht aanvoelde.
Na 5 minuten werden we weer in het busje gestopt naar het hotel.
In het hotel werd duidelijk dat de kleine uk echt slecht was; zijn kleertjes nat; koorts, bronchitis,...
We hebben hem direct vol medicijntjes gestopt en lekker warm aangekleed.
Nu, twee dagen later, is de koorts gezakt. Buiten de eerste nacht (elke 90 minuten wakker), slaapt hij flink, eet hij flink en wordt hij met de minuut beter.
Seffes gaan we naar de winkel om straffere pap, want dat is nodig.
Buiten de vreselijke hoest en snotneus is alles al heel wat beter.

De laatste foto van Tibo Estifanos!!!

Is dat geen schatje!!!

Nieuwe versie van de eerste foto

Vandaag kreeg ik een mailtje van ROH met de nieuwe versie (zonder nietjes en zonder stempel) van het eerste fotootje. Echt een schattig kabouterke...ik ben helemaal verliefd...

sociaalrapport

Vandaag kreeg ik via mail het sociaalrapport van Tibo Estifanos!
Veel extra info stond er niet in maar het is wel leuk om te lezen...
Misschien komt er morgen nog een tweede foto van Tibo.
Dinsdag naar Brussel gereden naar de Ethiopische ambassade. De papieren binnen gebracht voor de visa. Met een uitgelaten gezicht werd er gezegd dat 'morgen' de documenten klaar zouden zijn. Na nog wat over en weer gebabbel werd het duidelijk dat het 'morgen' zou worden... dus onverricht terzake terug naar huis.
Gisteren voor de tweede maal naar de ambassade voor de visa af te halen...En ehhh de documenten waren nog niet klaar...na enig gedoe was dan uiteindelijk toch de nodige stempel en handtekening geplaatst en ... yippiee ook dat is weer in orde.

Nu alleen nog maar inpakken en wegwezen!!!

Foto !!!

Vandaag kreeg ik een copie van de geboorte-akte met deze (resente) geweldige foto van Tibo Estifanos.

De vlucht is ondertussen ook al geboekt. Nu nog 2 weekjes aftellen en dan is het zo ver!!!

Woensdag avond was het reisvoorbereiding. Samen met de 4 andere adoptiegezinnen werden we in Berlare bij ROH verwacht. Deze groep zal ook de groep zijn waar we samen mee naar Ethiopië reizen om onze kabouterkes gaan op te halen. Als alle papieren in orde zijn zullen we de eerste helft van augustus terug thuis zijn.

Hechting:

Adoptie van een kind is onder meer bijzonder, omdat er niet vanzelf een hechte band is tussen het kind en de adoptieouders. In vergelijking met de situatie waarin een biologisch eigen kind geboren wordt, moeten ouder en kind meer moeite doen om de onderlinge vertrouwensband te laten groeien. Het kind moet zich leren hechten aan zijn nieuwe ouders.

Niet alleen voor ons, maar ook voor Tibo zal de wereld compleet op zijn kop staan. Tibo wordt uit zijn eigen veilige wereldje weggetrokken en zal het daarom ook niet begrijpen, wat hem overkomt. Het is dan ook van belang dat we rustig de tijd nemen om aan elkaar te wennen.
Iedereen die met Tibo te maken krijgt, kan ons helpen. Er moet namelijk een hechte band komen tussen Tibo en ons.

Adoptiekinderen zijn in hun korte leventje al meerdere keren een hechtingsrelatie aangegaan. Soms met de biologische ouders of moeder, later met de verzorgsters in het kindertehuis. Telkens wordt het kindje weer in de steek gelaten om opnieuw bij een ander terecht te komen. Misschien heeft het kindje alleen nog maar de binnenkant van het tehuis gezien. Alles wat voor andere kinderen van die leeftijd al heel gewoon is, is voor dit kindje nieuw en vreemd. In het tehuis heeft het waarschijnlijk een soort gedrag aangeleerd wat 'overlevingsgedrag' genoemd wordt. Het moeten vechten om aandacht, om eten, en om speelgoed (als dit er was).

Dan komen de adoptie-ouders. Voor Tibo vreemde mensen met een vreemde geur en taal. Tibo krijgt andere kleertjes aan en een luier om wat hij niet gewend is. Tibo moet opnieuw een hechtingsrelatie aangaan, maar wie zal hem garanderen dat ook wij hem niet in de steek zullen laten? Tibo, hoe klein hij ook is, heeft dus een "rugzakje" aan ervaringen bij zich en zijn wereld staat op zijn kop.
Op momenten dat hij zich bedreigd voelt of alleen gelaten, zal hij troost of bescherming zoeken bij ons. Het kunnen aangaan van een hechtingsrelatie is een van de belangrijkste opgaven voor een kind in de eerste levensfasen. Een goede hechting is de basis voor de verdere ontwikkeling. Veilig gehechte kinderen ontwikkelen zich beter, durven de wereld te gaan verkennen, kunnen prettig met leeftijdgenootjes en volwassenen omgaan en durven hun emoties en angsten te tonen in situaties waarin ze zich onveilig voelen.

Om de hechting van Tibo zo goed mogelijk te laten verlopen, hebben we ons voorgenomen na onze thuiskomst een gewenningsperiode voor ons in te lassen. Tijdens deze periode zullen wij er voortdurend voor hem zijn, laten merken dat hij altijd op ons kan rekenen, hem laten ontdekken dat wij te vertrouwen zijn en dat hij zich bij ons veilig mag voelen. Hoe lief het ook bedoeld is van iedereen, maar in de eerste periode is het erg belangrijk, dat alleen wij Tibo verzorgen, knuffelen en eten geven. Dit lijkt een onnatuurlijke situatie, maar anders dan bij een biologisch eigen kind, zal Tibo moeten leren, wie zijn mama is. Het zal Tibo een vaste en veilige basis voor de toekomst geven.

Bezoek willen we zeker wel ontvangen maar bel ons even zodat we voorbereid zijn op jullie komst. Dit om in alle rust en op een veilige manier voor Tibo de volgende maanden in te gaan.

Uitspraak court date!

Rond 16h00 vanmiddag kreeg ik uiteindelijk een telefoontje van ROH. Het was Erika met zeer leuk nieuws! De rechter in Ethiopië heeft vandaag de adoptie uitgesproken.Dat wil zeggen dat ik nu officieel ouder ben van mijn kabouterke.

reisvoorbereiding

vandaag kreeg ik een mailtje met de datum voor de laatste reisvoorbereiding.

Deze zal doorgaan op 16 juli in Berlare!

En dan aftellen naar de afreis.

Court date

Vandaag opnieuw telefoon gekregen van ROH (Inge).

De court date voor Tibo Estifanos is 14JUL2008

Nu maar hopen dat alle documenten in orde zijn zodat we snel kunnen afreizen.

Ondertekenen documenten

Gisteren ben ik voor de middag bij ROH de aanvaardingsdocumenten gaan ondertekenen.

Om 07h30 vertrokken we (mijn ouders en ikzelf) richting Berlare. Ik moest om 10h00 bij ROH zijn. Netjes op tijd (een half uurke te vroeg) waren we terplekke. Inge kwam net toe, we mochten onmiddellijk mee binnen.

Na het overlopen van het medisch verslag dat er schitterend uit zag(buiten de oorontsteking) en het preliminary verslag werd het aanvaardingsdocument door mij ondertekend.

We hebben dan nog wat uitleg gekregen over de volgende weken (court date, reisvoorbereiding, afreis, etc). Om 10h30 waren we alweer buiten.

Ongelofelijk gelukkig, een blauwe wolk die niet te omschrijven groot en zalig is!

Toewijzing vrijdag 13 JUNI 2008

Vandaag kreeg ik het lang verwachtte telefoontje van ROH (Erika) met het blije nieuws dat ik een zoontje heb.
Mijn zoontje noemt Tibo Estifanos. Hij is geboren op 27December2007.
Hij weegt 6.7 kg en is 68 cm groot.

Stilte voor de storm?!?

We zijn alweer een maandje verder in adoptieland...
Er is niet veel te vertellen over toewijzingen... het blijft stil aan de overkant.
Ondertussen staan er zo veel kandidaat adoptie ouders op de wachtlijst dat er van ROH de beslissing werd genomen om een 'tijdelijke' stop in te voeren. Dit wil zeggen dat de lijst niet meer wordt aangevuld met nieuwe kandidaten tot de huidige lijst is verwerkt...
Voor het einde van deze maand 'zouden' er weer toewijzingen zijn.
In augustus en september is het altijd een stille periode (verlof periode voor Ethiopië). Geen toewijzingen, courtdates, ...

Op mijn thuisfront is het:
Ondertussen genieten van alle kleine dingen... Lekker terraske doen, wandelen, lekker niksen, genieten van het zonneke, familie, vrienden...zo gaat de tijd verder zonder te veel zorgen.

't is stil aan de overkant...

't is stillekes in adoptieland.
Af en toe is er eens een toewijzing maar niet erg veel...
Ondertussen sta ik op de totaallijst op de 28ste plaats.
Donderdag vertrek ik nog eens naar Frankrijk.

30 april

't is alweer een hele tijd stil geweest in adoptieland!
Volgende week 30apr2008 komt Mr. Bruk naar België.
Mr. Bruk is de bemiddelingspersoon in Ethiopië.
Samen met de andere KA die vooraan op de lijst staan, zal ik hem ontmoeten.
Wie weet komt er dan snel wat meer nieuws over toewijzingen.

Onthaalmoeder

Enkele maanden geleden heb ik na veel 'over-en-weer' gepraat me op de wachtlijst kunnen zetten voor een plaatsje bij een onthaalmoeder. Ooorspronkelijk wou ik mijn kabouterke laten opvangen door familie maar daar zou hij niet veel leeftijdsgenootjes zien. Ik heb dan gekozen voor twee dagen per week een onthaalmoeder te reserveren. Vorige week kreeg ik telefoon dat er een plaatsje vrij komt in november! Ik mocht even contact opnemen met de onthaalmoeder en dan laten weten of ik het plekje wil reserveren. Dat voelt toch wel raar. Mijn kabouterke is nog in Ethiopië en nog niet toegewezen en toch moet je bepaalde beslissingen gaan nemen die volledig met hem temaken hebben... Het eerste contact (ben op bezoek geweest) viel reuze goed mee. Vandaag geef ik aan de overkoepelende organistatie door dat ik het plekje reserveer.

Op het adoptietraject heb je veeeel tijd om alles voor te bereiden...
Soms geeft dat echt wel vreemde situaties maar 't is alweer een leuke stap vooruit.

Nieuws in adoptieland

Na een zalige short ski in Italië deed ik vanmorgen mijn mails open en.... vol ongeduld kon ik tussen de vele mailtjes lezen dat er 10 kindjes toegewezen zijn. Dus ik schuif alweer een heel stuk naar voor op de wachtlijst.
Wat spannend!!!
een dikke proficiat aan alle mama's en papa's die een kindje toegewezen gekregen hebben!

Nieuws

De toewijzingen zijn weer begonnen!! Yippieee!

De berichtjes en de babbels van iedereen de laatste dagen hebben me goed geholpen om door mijn dipje te geraken. Fijn dat jullie er zijn!

Straks vertrek ik nog eens op short ski naar Italië.

Wat een verademing!

Dipje

Amaai wat een week... alles was me te veel... vooral het wachten was even moelijk...
Tot eind 2007 was het wachten een beetje eenvoudiger. Ik kon me dan sussen met het idee dat de toewijzing pas 'volgend jaar' zou zijn. Nu zijn we 2008 en nu valt het idee 'volgend jaar' weg en voelt het wachten zo wezenloos aan. Er is geen datum, geen maand, ...
Dat gevoel was even de overhand aan het krijgen de afgelopen week.
Vanmorgen deed ik even de mailbox open van de yahoo praatgroep en wat zag ik daar staan...
Er zouden de volgende week (eind deze week of in de loop van volgende week) dan toch weer wat toewijzingen zijn. Wel eerst uit het MOC (het weeshuis waar alleenstaande niet meer terecht kunnen) maar zo schuif ik dan misschien weer wat plaatsjes op...
Hopelijk is het wrange gevoel nu weer voor een tijdje de kop in gedrukt!!!
Nu is het zeker weg!!! Op naar de volgende toewijzingen!!

Toch nog toewijzingen deze maand

Er zouden toch nog meer toewijzingen geweest zijn deze maand! Proficiat aan de nieuwe mama's en papa's
In totaal 3 (1 meisje en 2 jongens). Dat maakt dat ik op de totaallijst (alle leeftijden, alle voorkeuren -sibling, jongen , meisje, geen voorkeur-) alweer wat plaatsjes naar voor geschoven ben. Ik sta nu op de 43 plaats als je alle toegewezen kindjes er niet meer bij telt.
De lijst met voorkeur -jongetje of geen voorkeur- is ook alweer wat korter geworden!
Nu voelt het echt als 'de laatste rechte lijn'...

Terug van zalige vakantie

Zondag op de middag terug aangekomen in België van een zalige ski en snowboard vakantie in Italië.
Onmiddellijk de computer opgestart want het is EIND JANUARI en volgens ROH zouden er dan toewijzingen verwacht worden... en pfffffffffff in de plaats van veel toewijzingen was er eentje (wat kan wachten toch lang duren). Toch een dikke proficiat aan de nieuwe mama en papa.
Verder was er een heleboel vertraging op de courtdate en dus ook afreis datum voor een aantal gezinnetjes met een toewijzing in december! En dan zeuren wij over wachten en het moeilijk hebben...! Op één van de blogs van andere KA heb ik de link gevonden van de reportage van de Bulgaarse special need weesjes... ik was er door geraakt (lees gechokeerd) maar wil hier toch de link op de site zetten! Neem je tijd (1 uur film)
http://video.google.com/videoplay?docid=-9176914173325307126

En nu maar hopen op een heleboel toewijzingen...!

Tijd opvullen

Om de tijd wat op te vullen en niet continu bezig te zijn met 'wachten' heb ik dit jaar nog twee snowboard vakanties geboekt. Vrijdag vertrek ik voor de eerste periode snowboarden in Italië. Ik zal naar goede gewoonte op het skicentrum latemar de pistes afzoeven! Nu nog even genieten van dat soort vakanties de volgende drie jaar zal het voornamelijk centerparks en zomervakanties worden (ook erg leuk). Als mijn zoontje groot genoeg is kunnen we dan samen gaan skiën.
't Is wel goed om er nu even tussen uit te zijn dat doodt de tijd wat meer. Tegen dat ik terug ben (eind januari) dan zal er misschien alweer wat veranderd zijn op de toewijzingslijst.

2008

Het jaar van de grote veranderingen!
Zoveel dingen die hetzelfde blijven, zoveel dingen die veranderen,...
Wat spannend.