Ondertussen zijn we alweer vrijdag... wat gaat de tijd toch snel.
We hebben heel wat geloop achter de rug voor het onderzoek bij de dokter in Hasselt.
De dag zelf van het onderzoek een hele hoop info over hechting gekregen. Verder werd Tibo grondig onderzocht. Er werd ook wat (lees 6 buisjes) bloed genomen. Gelukkig moest de dokter maar twee keer prikken om een adertje te vinden. De verdovende zalf aan de handjes moest de pijn wat verzachten maar toch blijft het pijnlijk genoeg om stevig te gillen...
Verder werd een TBC testje geplaatst en was een stoelgangstaal nodig.
Op zondag moesten we dan nog even terug naar Hasselt om de TBC test te laten aflezen...die was OK. Maandag ben ik opnieuw naar Hsselt gereden om een RX foto van de longetjes te laten nemen. Ook hier weer en enorm flinke Tibo...Mama moest achter de schermen blijven (wegens straling). Er was een verpleger en verpleeghulp die Tibo gingen vasthouden...nadat ze instructies gekregen hadden van mij dat ze niet aan zijn hoofdje mogen vashouden... liep alles alsof hij et leuk vond...grote smile en 't was gedaan voor we het door hadden.
Voor de rets begint er hier al een beetje een schema te ontstaan. Tibo wordt niet meer elke twee uur wakker voor papke... der zit nu 4 uur tussen de maaltijden en 's nachts zelfs meer.
Gisteren eindelijk Tibo volledig ingeschreven gekreen op het stadhuis. Vandaag vrijdag de papierwinkel voor het adoptieverlof in orde gebracht... Yipieee!!!
vrijdag 29 augustus 2008
donderdag 21 augustus 2008
Nog een dokter
Vandaag nog maar eens naar een dokter met Tibo...
In de namiddag werden we in Hasselt verwacht bij een kinderdokter die gespecialiseerd is in adoptiekindjes. We heeb er een hele uitleg gekregen over hechting en dan kwam het moment van het onderzoek...
TBC test en bloedafname (5 buisjes). Ondanks de verdovende zalf op de arm en de handjes was het toch nog een pijnlijke bedoening maar al bij al was het grote verdriet weer snel vergeten na genoeg knuffels en kusjes.
Onze grote jongen is nen enorme knuffelaar en leert elke dag weerdingen bij.
Echt leuk om te zien.
Binnen een dag of 10 weten we de uitslag van dit onderzoek en dan is het hopelijk een tijdje gedaan met naar dokters te gaan.
In de namiddag werden we in Hasselt verwacht bij een kinderdokter die gespecialiseerd is in adoptiekindjes. We heeb er een hele uitleg gekregen over hechting en dan kwam het moment van het onderzoek...
TBC test en bloedafname (5 buisjes). Ondanks de verdovende zalf op de arm en de handjes was het toch nog een pijnlijke bedoening maar al bij al was het grote verdriet weer snel vergeten na genoeg knuffels en kusjes.
Onze grote jongen is nen enorme knuffelaar en leert elke dag weerdingen bij.
Echt leuk om te zien.
Binnen een dag of 10 weten we de uitslag van dit onderzoek en dan is het hopelijk een tijdje gedaan met naar dokters te gaan.
maandag 18 augustus 2008
Thuis
Ondertussen zijn we alweer enkele dagen thuis. De vliegtuigreis was behoorlijk vermoeiend. Tibo Estifanos heeft het voortreffelijk gedaan. We hadden een bedje voor Tibo waardoor hij toch ongeveer de helft van de vlucht heeft kunnen slapen. Verder gaf hij geen kick bij het landen en opstijgen (en dat deden we een keer extra door de tussenlanding in Frankfurt).
Op de luchthaven waren er heel wat mensen die even een kijkje wilden nemen... Er zijn wat foto's genomen (die volgen misschien wel later). Even later zijn we naar mijn ouders thuis gereden om daar even te genieten van een ontbijt. Nog wat later zijn we naar een dokter gegaan om iedereen even te laten checken. Tibo zijn medicijntjes van uit Ethiopië waren hun werk aan het doen. Het gereutel van de longetjes was al een beetje beter. Verder werd hij nogmaals gewogen, gemeten en verder bekenen. De ringwormen zijn nog niet helemaal genezen, Tibo is op dit ogenblik 66cm en 6.5kg dat betekent dus dat hij wat kleiner is dan er werd gezegd op het medisch dossier dat we twee maand geleden gekregen hebben. De dokter raad aan om extra vitamientjes, omega 3 en eiwitjes te geven. De eerste twee weken blijven we ook nog even op de flesjes voeding staan om dan stillekes aan te beginnen met een groentepapje. Verder werd er ook aangeraden om Tibo zoveel mogelijk te dragen om te hechten. Hij zit dus het grootste deel van de dag in een draagdoek, op de zij, de buik of de rug naargelang de mama activiteiten heeft.
Het weekend was voor tibo een beetje veel. Dat heeft zijn weerslag op het beetje routine dat we al geleerd hadden in Ethiopië. Vandaag maandag zijn we naar het ministerie van justitie gereden in Brussel. Oma is meegereden om even op Tibo te letten wanneer we met de documenten bezig zijn. De documenten zijn in ordeElke uitstap die we maken heeft een terugbots op het ritme van Tibo. Als morgen het tripje naar het stadhuis en de ziekenkast nog gebeurd zijn dan gaan we even proberen om de rust er weer in te krijgen.
donderdag 14 augustus 2008
deel 5 van het verhaal
Deel 5 van het verhaal start met einde deel 4 waar we schreven dat we een pint gingen drinken en souvenirs kopen...Wel, het eerste hebben we gedaan en het tweede niet...Op het terras kreeg Tibo opnieuw meer last...dus wij naar de kamer.
Op de kamer heeft hij alles nog eens ondergebraakt. Nadat hij wat gekalmeerd was, is hij heel de namiddag wakker geweest...
's Avonds heeft hij meer dan 3 uur geslapen in de draagzak. De koorts is iets beter onder controle maar hij blijft reutelen, slijmen hoesten, snotneus, braken...
Het wordt tijd dat we naar huis komen,...
Vandaag nog een ambetante dag. Koffers pakken, proberen de dag door te geraken en dan om 7u richting luchthaven. De vlieger stijgt op om 23u20 als alles goed gaat, en dan zal het maar te hopen zijn dat we een babybedje krijgen in het vliegtuig, of het gaat ne vreed lastige nacht worden.
De volgende groep van ROH adoptie-ouders is aangekomen. De helft van die groep is ondertussen hun kindje gaan halen. De kindjes komen uit het MOC (het andere weeshuis).
Er is een babietje bij van 6 maand dat maar nauwelijks 4.5kg weegt. De kindjes hebben ook ringwormen, schimmels, schurft,...
Eigenlijk toestanden die je op een aantal uren vliegen van België niet voor mogelijk houdt en daardoor nog moeilijker...
Je komt naar hier met bergen medicijnen en dan nog kom je er niet...
Kindjes zijn momenteel allemaal ziek, zowel de kleine als de grote.
Het tweede deel van de nieuwe groep is net naar het Kids Care vertrokkken...
Straks zien hoe het met die ukjes is...
Morgen zijn we eindelijk weer thuis!
Op de kamer heeft hij alles nog eens ondergebraakt. Nadat hij wat gekalmeerd was, is hij heel de namiddag wakker geweest...
's Avonds heeft hij meer dan 3 uur geslapen in de draagzak. De koorts is iets beter onder controle maar hij blijft reutelen, slijmen hoesten, snotneus, braken...
Het wordt tijd dat we naar huis komen,...
Vandaag nog een ambetante dag. Koffers pakken, proberen de dag door te geraken en dan om 7u richting luchthaven. De vlieger stijgt op om 23u20 als alles goed gaat, en dan zal het maar te hopen zijn dat we een babybedje krijgen in het vliegtuig, of het gaat ne vreed lastige nacht worden.
De volgende groep van ROH adoptie-ouders is aangekomen. De helft van die groep is ondertussen hun kindje gaan halen. De kindjes komen uit het MOC (het andere weeshuis).
Er is een babietje bij van 6 maand dat maar nauwelijks 4.5kg weegt. De kindjes hebben ook ringwormen, schimmels, schurft,...
Eigenlijk toestanden die je op een aantal uren vliegen van België niet voor mogelijk houdt en daardoor nog moeilijker...
Je komt naar hier met bergen medicijnen en dan nog kom je er niet...
Kindjes zijn momenteel allemaal ziek, zowel de kleine als de grote.
Het tweede deel van de nieuwe groep is net naar het Kids Care vertrokkken...
Straks zien hoe het met die ukjes is...
Morgen zijn we eindelijk weer thuis!
Verhaal deel 4
Alsof we gisteren nog niet alles hadden gehad... kregen we nog even een zure appel om door te bijten...Onze Tibo had nog even een geweldige verrassing voor ons in petto.
Na een rustig etentje en een leuke babbel met de mede-adoptie gezinnen begon onze prince charming plots schokkende bewegingen te maken; Ohhhh ja...koortsstuipen dus...
Wij naar boven, wasbak vollauw water, den Tibo in zen blootje er in voor een aantal minuten, dan zonder af te drogen op een handdoek op de schoot bij mama...één brokje ellende; slap, gloeiend heet over het hele lichaam, de huid en het hoofd zagen knal rood en ja, dat zie je dus ook bij een donker velleke gelijk den Tibo.
na een goed half uur en een stopke-dat is blijvzen zitten waar het moet- begon hij eindelijk af te koelen. Dan hebben we hem in zen bedje gestoken om een goed 1.5 uur later hem alweer wakker te moeten maken voor zijn medicijntjes. Ik weet wel één ding: alles waar ik ooit les over gegeven heb, is nu bijna in 4 dagen in real live gebeurd en dat is echt wel genoeg.
Vanmorgen was Tibo een heel ander ventje, hij reutelt nog wel, maar de koorts blijft weg (nu afwachten voor deze avond). Hij is ook zeer alert, begint ongelofelijk te spelen, dus alweer een brug overgestoken zonder al te veel problemen.
Het kruiptijgeren lukt met de dag beter en alle speeltjes worden uitvoerig gebezigd...
Nu gaan we nog eens naar buiten om wat spullekes te kopen en een pint te gaan pakken...
Na een rustig etentje en een leuke babbel met de mede-adoptie gezinnen begon onze prince charming plots schokkende bewegingen te maken; Ohhhh ja...koortsstuipen dus...
Wij naar boven, wasbak vollauw water, den Tibo in zen blootje er in voor een aantal minuten, dan zonder af te drogen op een handdoek op de schoot bij mama...één brokje ellende; slap, gloeiend heet over het hele lichaam, de huid en het hoofd zagen knal rood en ja, dat zie je dus ook bij een donker velleke gelijk den Tibo.
na een goed half uur en een stopke-dat is blijvzen zitten waar het moet- begon hij eindelijk af te koelen. Dan hebben we hem in zen bedje gestoken om een goed 1.5 uur later hem alweer wakker te moeten maken voor zijn medicijntjes. Ik weet wel één ding: alles waar ik ooit les over gegeven heb, is nu bijna in 4 dagen in real live gebeurd en dat is echt wel genoeg.
Vanmorgen was Tibo een heel ander ventje, hij reutelt nog wel, maar de koorts blijft weg (nu afwachten voor deze avond). Hij is ook zeer alert, begint ongelofelijk te spelen, dus alweer een brug overgestoken zonder al te veel problemen.
Het kruiptijgeren lukt met de dag beter en alle speeltjes worden uitvoerig gebezigd...
Nu gaan we nog eens naar buiten om wat spullekes te kopen en een pint te gaan pakken...
woensdag 13 augustus 2008
deel 3 Ethiopië
De trip naar de apotheek was een avontuur op zen eige... Ikke met Wihip, een plaatselijke (schat van een) taxichauffeur naar een apotheek. Dat is een goeie 5 minuten met de auto voor ongeveer 2 km rijden over wegen die eruit zien alsof je door een patatteveld rijdt. De apotheek is een platen kot van 2 bij 3 met tegen 2 muren stapelrekken met medicijnen daarvoor staat een hoge tafel die dienst doet als toog.
Aan de deur is een loketje waar je moet betalen.
In het hotel aangekomen bleek Tibo nog meer achteruit te zijn gegaan.
Opnieuw koorts, continu reutelende ademhaling, snakken naar lucht, hoesten alsof hij TBC had. Pap eten gaat gelijk niets maar zo gauw hij begint te hoesten, komt alles er weer uit. Na het eten Tibo proberen te sussen. Na een tijdje van ellende in de badkamer alle kranen open gezet om stoom te maken. Na 10 minuutjes was het eindelijk iets beter.
Eindelijk viel hij in slaap.
Wij ook uitgeput een uurke geslapen om dan naar Mr Bruk te bellen (verantwoordelijke van ROH hier ter plekke).Hij zei dat we naar een andere apotheker zouden gaan want de dokter was er niet in de namiddag. Ik heb hem iets nadrukkelijker gezegd dat we NIET NAAR EEN APOTHEKER GINGEN MAAR NAAR EEN DOKTER.
Whip is dus met ons naar de dokter van ROH gereden; die was er niet (deuheu alsof we dat nog niet wisten). Vandaar zijn we dan naar de hele andere kant van de stad gereden door een mengelmoes van kleine putte banen met een chauffeur met killing instinct. Hij heeft ons naar een plaatselijk ethiopisch ziekenhuisje gereden (mother's child hospital). Hij heeft ons perfect getolkt tot aan de balie en is dan alweer in zijn taxi gaan zitten wachten. De dokter was een iets oudere man die eerst wat terughoudend was. Hij vroeg ons om Tibo op de schoot te nemen en het enige wat hij deed was gedurende zeker 5 minuten kijken naar Tibo en vragen stellen. En wat deed Tibo...NIET HOESTEN...AHHHHHHHHH!
Uiteindelijk met assist van mama startte hij dan toch met hoesten en dan mocht hij plots op de onderzoekstafel. Dan verscheen er een heel andere blik op de dokter zijn gelaat...Hij vroeg me wat ik allemaal gehoord had bij Tibo. Toen ik zei dat hij groene slijmen had (in latijn) en dat hij reutel op de longen had...kreeg ik plots complimenten dat Tibo geluk had met zo een mama (wij hebben hem gezegd dat dat omgekeerd zeker ook zo is). Resultaat van het onderzoek...een long zit volledig dicht, de bronchiën zijn dicht... dus goeie straffe ethiopische antibiotica en ventolin siroop en alle zoveel uur een stoombadje (klinkt bekend hé)
Wij van daar met Wihip naar een apotheek in de buurt, deze keer eentje waar ook de UN en artsen zonder grenzen naartoe gaan...
Schitterende apotheker, heeft ook zantac gegeven voor Tibo. Tibo heeft dan op de kamer nog eens nen overvolle overloop pamper geproduceerd op de schoot van mama (wat had ge gedacht). Met als gevolg...broek van mama, kleren plus Tibo, handdoek, en al de rest helemaal onder de ...
De medicijnen worden zonder veel problemen opgegeten, nu slaapt prince charming alweer...
Hopelijk is alle ellende door tegen dat we weer in België zijn....
Aan de deur is een loketje waar je moet betalen.
In het hotel aangekomen bleek Tibo nog meer achteruit te zijn gegaan.
Opnieuw koorts, continu reutelende ademhaling, snakken naar lucht, hoesten alsof hij TBC had. Pap eten gaat gelijk niets maar zo gauw hij begint te hoesten, komt alles er weer uit. Na het eten Tibo proberen te sussen. Na een tijdje van ellende in de badkamer alle kranen open gezet om stoom te maken. Na 10 minuutjes was het eindelijk iets beter.
Eindelijk viel hij in slaap.
Wij ook uitgeput een uurke geslapen om dan naar Mr Bruk te bellen (verantwoordelijke van ROH hier ter plekke).Hij zei dat we naar een andere apotheker zouden gaan want de dokter was er niet in de namiddag. Ik heb hem iets nadrukkelijker gezegd dat we NIET NAAR EEN APOTHEKER GINGEN MAAR NAAR EEN DOKTER.
Whip is dus met ons naar de dokter van ROH gereden; die was er niet (deuheu alsof we dat nog niet wisten). Vandaar zijn we dan naar de hele andere kant van de stad gereden door een mengelmoes van kleine putte banen met een chauffeur met killing instinct. Hij heeft ons naar een plaatselijk ethiopisch ziekenhuisje gereden (mother's child hospital). Hij heeft ons perfect getolkt tot aan de balie en is dan alweer in zijn taxi gaan zitten wachten. De dokter was een iets oudere man die eerst wat terughoudend was. Hij vroeg ons om Tibo op de schoot te nemen en het enige wat hij deed was gedurende zeker 5 minuten kijken naar Tibo en vragen stellen. En wat deed Tibo...NIET HOESTEN...AHHHHHHHHH!
Uiteindelijk met assist van mama startte hij dan toch met hoesten en dan mocht hij plots op de onderzoekstafel. Dan verscheen er een heel andere blik op de dokter zijn gelaat...Hij vroeg me wat ik allemaal gehoord had bij Tibo. Toen ik zei dat hij groene slijmen had (in latijn) en dat hij reutel op de longen had...kreeg ik plots complimenten dat Tibo geluk had met zo een mama (wij hebben hem gezegd dat dat omgekeerd zeker ook zo is). Resultaat van het onderzoek...een long zit volledig dicht, de bronchiën zijn dicht... dus goeie straffe ethiopische antibiotica en ventolin siroop en alle zoveel uur een stoombadje (klinkt bekend hé)
Wij van daar met Wihip naar een apotheek in de buurt, deze keer eentje waar ook de UN en artsen zonder grenzen naartoe gaan...
Schitterende apotheker, heeft ook zantac gegeven voor Tibo. Tibo heeft dan op de kamer nog eens nen overvolle overloop pamper geproduceerd op de schoot van mama (wat had ge gedacht). Met als gevolg...broek van mama, kleren plus Tibo, handdoek, en al de rest helemaal onder de ...
De medicijnen worden zonder veel problemen opgegeten, nu slaapt prince charming alweer...
Hopelijk is alle ellende door tegen dat we weer in België zijn....
vervolg ethiopië reis
Zondag was de kleine prins nal de grenzen van ons geduld aan het aftasten: op zijn buik in zijn bedje, hoofdje omhoog, kijkend of we hem aandacht geven en als we niet reageren, dan begint hij klagend te huilen alsof hij het meest zielige babietje ter wereld is... wij trappen daar ondertussen niet meer in.
We hebben eindelijk ook door dat het krampenbuikje eigenlijk een uiting van honger is en niet van krampen.
Maandag was Tibo al koortsvrij voor het grootste gedeelte van de dag.
Verder slaagt hij er in om bijna iedere keer bij de pamperwissel de mama onder te plassen, of ik nu voor, achter of langs hem sta; met pamper erover of niet IK HEB PRIJS.
In de kamer begint hij op de deken op de vloer stillekes aan te tijgeren. Hij houdt van vliegen en van gek doen en zoekt achter ons als een van ons weg is...
Vandaag dinsdag is zijn koorts nog steeds beter, maar ondanks de antibiotica blijft hij nog veel last van de slijmen hebben, dus heb ik dadelijk een rit naar de apotheker.
We hebben eindelijk ook door dat het krampenbuikje eigenlijk een uiting van honger is en niet van krampen.
Maandag was Tibo al koortsvrij voor het grootste gedeelte van de dag.
Verder slaagt hij er in om bijna iedere keer bij de pamperwissel de mama onder te plassen, of ik nu voor, achter of langs hem sta; met pamper erover of niet IK HEB PRIJS.
In de kamer begint hij op de deken op de vloer stillekes aan te tijgeren. Hij houdt van vliegen en van gek doen en zoekt achter ons als een van ons weg is...
Vandaag dinsdag is zijn koorts nog steeds beter, maar ondanks de antibiotica blijft hij nog veel last van de slijmen hebben, dus heb ik dadelijk een rit naar de apotheker.
maandag 11 augustus 2008
Kennismaking met TIBO
Berichtje vanuit Ethiopië:
De vliegreis was rustig maar zeer vermoeiend. Bij de douane tegengehouden met alle hulpgoederen.Na een goeie Ethiopische regenbui over ons gekregen te hebben, zijn we met busjes naar het hotel gebracht. Dit was 15 minuten door de meest vreselijke beelden (weg vol putten, grote plassen, arme hutjes, bedelende kinderen, vuil, armoede alom).
Bij het hotel kregen we te horen dat de kamers niet klaar waren en dat we 3 uur moesten wachten.
Na het ontbijt kregen we een koffieceremonie en dan...
Niet gewassen, doorweekt, moe, geradbraakt opnieuw de bus in. Opnieuw 15 minuutjes door armoede en kwel en dan de bekende blauwe poort! Dan zijn we in sneltempo binnengelaten.
De koppels voor grote kinderen werden buiten in de regen ontvangen. De kinderen stonden al te wachten. Wij werden in een klein kamertje gebracht van 3 op 3 met het andere koppel hun baby.
En dan plots was er een verpleegster daar met Tibo Estifanos!
Hij was wat suf van net wakker te zijn. De vereniging was met dubbel gevoel. Blij om hem vast te houden, maar onmiddellijk bezorgd omdat hij warm, slap en vreselijk licht aanvoelde.
Na 5 minuten werden we weer in het busje gestopt naar het hotel.
In het hotel werd duidelijk dat de kleine uk echt slecht was; zijn kleertjes nat; koorts, bronchitis,...
We hebben hem direct vol medicijntjes gestopt en lekker warm aangekleed.
Nu, twee dagen later, is de koorts gezakt. Buiten de eerste nacht (elke 90 minuten wakker), slaapt hij flink, eet hij flink en wordt hij met de minuut beter.
Seffes gaan we naar de winkel om straffere pap, want dat is nodig.
Buiten de vreselijke hoest en snotneus is alles al heel wat beter.
De vliegreis was rustig maar zeer vermoeiend. Bij de douane tegengehouden met alle hulpgoederen.Na een goeie Ethiopische regenbui over ons gekregen te hebben, zijn we met busjes naar het hotel gebracht. Dit was 15 minuten door de meest vreselijke beelden (weg vol putten, grote plassen, arme hutjes, bedelende kinderen, vuil, armoede alom).
Bij het hotel kregen we te horen dat de kamers niet klaar waren en dat we 3 uur moesten wachten.
Na het ontbijt kregen we een koffieceremonie en dan...
Niet gewassen, doorweekt, moe, geradbraakt opnieuw de bus in. Opnieuw 15 minuutjes door armoede en kwel en dan de bekende blauwe poort! Dan zijn we in sneltempo binnengelaten.
De koppels voor grote kinderen werden buiten in de regen ontvangen. De kinderen stonden al te wachten. Wij werden in een klein kamertje gebracht van 3 op 3 met het andere koppel hun baby.
En dan plots was er een verpleegster daar met Tibo Estifanos!
Hij was wat suf van net wakker te zijn. De vereniging was met dubbel gevoel. Blij om hem vast te houden, maar onmiddellijk bezorgd omdat hij warm, slap en vreselijk licht aanvoelde.
Na 5 minuten werden we weer in het busje gestopt naar het hotel.
In het hotel werd duidelijk dat de kleine uk echt slecht was; zijn kleertjes nat; koorts, bronchitis,...
We hebben hem direct vol medicijntjes gestopt en lekker warm aangekleed.
Nu, twee dagen later, is de koorts gezakt. Buiten de eerste nacht (elke 90 minuten wakker), slaapt hij flink, eet hij flink en wordt hij met de minuut beter.
Seffes gaan we naar de winkel om straffere pap, want dat is nodig.
Buiten de vreselijke hoest en snotneus is alles al heel wat beter.
donderdag 7 augustus 2008
vrijdag 1 augustus 2008
Nieuwe versie van de eerste foto
Vandaag kreeg ik een mailtje van ROH met de nieuwe versie (zonder nietjes en zonder stempel) van het eerste fotootje. Echt een schattig kabouterke...ik ben helemaal verliefd...
Abonneren op:
Posts (Atom)
