deel 3 Ethiopië

De trip naar de apotheek was een avontuur op zen eige... Ikke met Wihip, een plaatselijke (schat van een) taxichauffeur naar een apotheek. Dat is een goeie 5 minuten met de auto voor ongeveer 2 km rijden over wegen die eruit zien alsof je door een patatteveld rijdt. De apotheek is een platen kot van 2 bij 3 met tegen 2 muren stapelrekken met medicijnen daarvoor staat een hoge tafel die dienst doet als toog.
Aan de deur is een loketje waar je moet betalen.
In het hotel aangekomen bleek Tibo nog meer achteruit te zijn gegaan.
Opnieuw koorts, continu reutelende ademhaling, snakken naar lucht, hoesten alsof hij TBC had. Pap eten gaat gelijk niets maar zo gauw hij begint te hoesten, komt alles er weer uit. Na het eten Tibo proberen te sussen. Na een tijdje van ellende in de badkamer alle kranen open gezet om stoom te maken. Na 10 minuutjes was het eindelijk iets beter.
Eindelijk viel hij in slaap.
Wij ook uitgeput een uurke geslapen om dan naar Mr Bruk te bellen (verantwoordelijke van ROH hier ter plekke).Hij zei dat we naar een andere apotheker zouden gaan want de dokter was er niet in de namiddag. Ik heb hem iets nadrukkelijker gezegd dat we NIET NAAR EEN APOTHEKER GINGEN MAAR NAAR EEN DOKTER.
Whip is dus met ons naar de dokter van ROH gereden; die was er niet (deuheu alsof we dat nog niet wisten). Vandaar zijn we dan naar de hele andere kant van de stad gereden door een mengelmoes van kleine putte banen met een chauffeur met killing instinct. Hij heeft ons naar een plaatselijk ethiopisch ziekenhuisje gereden (mother's child hospital). Hij heeft ons perfect getolkt tot aan de balie en is dan alweer in zijn taxi gaan zitten wachten. De dokter was een iets oudere man die eerst wat terughoudend was. Hij vroeg ons om Tibo op de schoot te nemen en het enige wat hij deed was gedurende zeker 5 minuten kijken naar Tibo en vragen stellen. En wat deed Tibo...NIET HOESTEN...AHHHHHHHHH!
Uiteindelijk met assist van mama startte hij dan toch met hoesten en dan mocht hij plots op de onderzoekstafel. Dan verscheen er een heel andere blik op de dokter zijn gelaat...Hij vroeg me wat ik allemaal gehoord had bij Tibo. Toen ik zei dat hij groene slijmen had (in latijn) en dat hij reutel op de longen had...kreeg ik plots complimenten dat Tibo geluk had met zo een mama (wij hebben hem gezegd dat dat omgekeerd zeker ook zo is). Resultaat van het onderzoek...een long zit volledig dicht, de bronchiën zijn dicht... dus goeie straffe ethiopische antibiotica en ventolin siroop en alle zoveel uur een stoombadje (klinkt bekend hé)
Wij van daar met Wihip naar een apotheek in de buurt, deze keer eentje waar ook de UN en artsen zonder grenzen naartoe gaan...
Schitterende apotheker, heeft ook zantac gegeven voor Tibo. Tibo heeft dan op de kamer nog eens nen overvolle overloop pamper geproduceerd op de schoot van mama (wat had ge gedacht). Met als gevolg...broek van mama, kleren plus Tibo, handdoek, en al de rest helemaal onder de ...
De medicijnen worden zonder veel problemen opgegeten, nu slaapt prince charming alweer...
Hopelijk is alle ellende door tegen dat we weer in België zijn....