Amaai wat een week... alles was me te veel... vooral het wachten was even moelijk...
Tot eind 2007 was het wachten een beetje eenvoudiger. Ik kon me dan sussen met het idee dat de toewijzing pas 'volgend jaar' zou zijn. Nu zijn we 2008 en nu valt het idee 'volgend jaar' weg en voelt het wachten zo wezenloos aan. Er is geen datum, geen maand, ...
Dat gevoel was even de overhand aan het krijgen de afgelopen week.
Vanmorgen deed ik even de mailbox open van de yahoo praatgroep en wat zag ik daar staan...
Er zouden de volgende week (eind deze week of in de loop van volgende week) dan toch weer wat toewijzingen zijn. Wel eerst uit het MOC (het weeshuis waar alleenstaande niet meer terecht kunnen) maar zo schuif ik dan misschien weer wat plaatsjes op...
Hopelijk is het wrange gevoel nu weer voor een tijdje de kop in gedrukt!!!
Nu is het zeker weg!!! Op naar de volgende toewijzingen!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Kan erin komen dat die laatste loodjes het zwaarst wegen. Zeker als je niet weet tot wanneer je precies nog moet wachten. Maar 1 ding is zeker: je kaboutertje komt!!! En elke dag is een dag dichter bij je kleintje!!
We tellen nog steeds mee af en duimen dat die grote dag niet al te lang meer op zich laat wachten!
Liefs,
Tabitha & Esli
http://our-ethiopian-flower.blogspot.com/
Ja die dipjes komen,het gevoel er geen grip op te hebben,niet te weten wanneer,niet te weten hoelang nog......je helemaal machteloos te voelen.
Maar eens komt de tijd dat je je kaboeterke in je armen mag nemen,en dan weet je het,ja daar heb ik gelukkig op gewacht.
En geloof me het is het waard.
duim met je mee
oma els xxx
kop op, nog even...
Ik begrijp heel goed dat het zwaar wordt, maar je hebt al zo lang gewacht, komaan hé.
Komaan mama in spè,we wachten samen met jou.Je bent nu zwanger, de vorige jaren waren proberen om zo ver te geraken. Liefs.
Ik ken dat dipgevoel... tot na nieuwjaar kon ik me nog verzoenen met het feit dat het nog even kon duren MAAR NU MAG HET TOCH GAAN KOMEN! Ik was vorige donderdag bij ROH en ze verwachten inderdaad toewijzingen begin maart, maar over leeftijden konden of durfden ze zich niet uitspreken.
Nog veel moed - en uiteindelijk zitten we in de laatste rechte lijn...
Peggy (nr 66 op de wachtlijst, 3 met onze voorkeur)
Het wachten is enorm moeilijk, maar eens het zover is, zeker de moeite waard. Het is gemakkelijk om te zeggen, maar houd de moed erin. Binnenkort kan je je kabouterke knuffelen en vastnemen zoveel je wil. :-)
Een reactie posten